آشنایی با گیاه سورنجان

در طب سنتی با ترکیب گل و پیاز گیاه سورنجان  داروی ضد نقرس تهیه می می کنند که به معالجه بیماران مبتلا به این بیماری می پردازد.در طب جدید و قدیم هرچند از این گیاه به عنوان ماده ای  اثر بخش یاد کرده اند اما باید در مصرف آن به دلیل ترکیبات سمی احتیاط کرد.

نگاهی به فواید و خواص سورنجان

 

همان طور که گفته شد سورنجان دارای خواص بسیار است که در ادامه به ذکر آن پرداخته ایم.

ترکیبات این گیاه بهترین دارو برای درمان بیماران مبتلا به نقرس است. بوییدن گل سورنجان باعث باز شدن مویرگ های بسته مغز می شود، همچنین با باز کردن مجرای بینی به تسکین سر درد می پردازد. از بهترین خواص سورنجان معالجه سیاتیک برای افراد مبتلا به این بیماری می باشد. ترکیب این گیاه با زعفران و تخم مرغ به کاهش درد استخوان و ورم ها منجر می شود. درمان ورم مفاصل و رفع روماتیسم نقش موثری را ایفا می کند. مصرف این گیاه در دمان یرقان و ورم طحال بسیار مفید می باشد. خوردن ۲ گرم غده سفید سورنجان همراه با زنجبیل، پونه، زیره و شیر تازه به تقویت قوای جنسی منجر می شود. در درمان زخم های کهنه بسیار مفید می باشد.  خوردن ۲ گرم از کوبیده این گیاه به عنوان بادشکن و نیرو بخش قوی در بدن عمل می کند. کلشی سین موجود در این گیاه باعث تقسیم های سلولی می شود. مکانیسمی که در تقسیم سلولی و مرحله میتوز قرار دارد به عنوان ماده ضد سرطان شناخته شده است. محل رویش گیاه سورنجان

گیاه سورنجان در اروپای مرکزی، ایرلند شمالی، انگلستان، شمال آلمان، جنوب لهستان، اوکراین، بلغارستان، ترکیه، شمال اسپانیا، آسیای مرکزی، آلبانی قادر به رشد و پرورش می باشد. رویش این گیاه در ایران در دامنه های البرز، بعضی نواحی جنگلی حاشیه دریای خزر و همچنین در استان های خراسان شمالی، جنوبی و رضوی وجود دارد.

 

عوارضی که مصرف سورنجان به دنبال دارد این گیاه بسیار سمی است که مسمومیت را در بدن با نشانه های درد معده، اسهال، تهوع، استفراغ و در موارد نادر با خونریزی معده و روده نشان می دهد. مصرف طولانی مدت این گیاه باعث بروز بیماری های کبد و کلیه، ریزش مو، التهاب اعصاب محیطی، میوپاتی و آسیب به مغز استخوان می شود. مصرف این گیاه در دوران بارداری ممنوع است و در صورت مصرف ممکن است اختلال و ناهنجاری های جنینی به همراه داشته باشد. مصرف این گیاه برای پدران قبل از عمل لقاح به هیچ وجه توصیه نمی شود. مقداری که مصرف آن باعث مرگ می شود در بزرگسالان ۵ گرم و در کودکان ۱ تا ۱/۵ گرم می باشد. در هنگام بروز مسمومیت شدید به این گیاه بعد از ۳ تا ۶ ساعت فرد دارای  نشانه  هایی نظیر سوزش دهان، سختی بلع و تشنگی می باشد و بعد از گذشت ۱۲ تا ۱۴ ساعت نشانه های تهوع، درد شدید معده، استفراغ، اسهال، اسپاسم مثانه، افت فشار خون، ادرار همراه با خون، اسپاسم، فلج و در فرد پدیدار می شود که در نهایت به خفگی و مرگ منجر می شود. برای درمان مسمومیت هایی که از این گیاه اتفاق می افتد باید بعد از شستشوی معده به مصرف غذاهای مسهل، لوله گذاری و در نهایت اکسیژن رسانی اقدام کرد. روش مصرف

سورنجان را می توان به شکل ادویه، تنتور، دمنوش و پماد موضعی برای رفع بیماری های مربوطه مصرف کرد.

 

 

اثر گل، پیاز و دانه سورنجان بر بدن

سورنجان با اثر ضدمیتوزی از راه جنبش کروموزوم ها به خصوص لنفوسیت های فاگوست اثر خود را بر بدن می گذارد. این پدیده با اثر گذاری گل ها بر بدن فرایندهای التهابی و آثار آن را کاهش و از بین می برد.